అధిక ప్రవేశ రుసుము ఎంత వరకు సమంజసం ?

ఏదన్నా పెద్ద నటుల చిత్రం విడుదల అవుతోంది అంటే ఒక రకమైన భయం మొదటి వారం లో చూడాటానికి. అసలే ఒక పక్క ఆర్ధిక మాంద్యం దానికి తోడూ టికెట్ పదిహేను డాలర్లు ( అదే ఆ చిత్రానికి నాలుగు రేటింగ్ ఉంటె ఇరవై డాలర్లు కూడా ఉండొచ్చు మన కర్మ కాలితే ) అంటే ఒక కుటుంబం చిత్రం మొదటి వారం లో చూడాలి అంటే కనీసం వంద డాలర్లు కర్చు పెట్టాలి , అది దాదాపు గా ఒక వారం గ్రాసం (ఒక మద్య తరగతి కుటుంబానికి నెలకి రెండువండలు నుండి మూడు వందల వరకు ఇంల్తో వండుకుంటే అయ్యే గ్రాసం కర్చు) ఈ లెఖ్ఖన నెలలో రెండు పెద్ద సినిమాలు వస్తే నెలకి సరిపడే గ్రాసం సినిమాలకే సరి పోతుంది .

ఇంతా కర్చు పెట్టి సినిమాకి వెళ్తే అక్కడ మనకి ఉండేది దారుణమైన ధియేటర్ . సరిఅయిన కనీస వసతులు కూడా లేని ధియేటర్ లో కుర్చుని సరి అయన సౌండ్ సిస్టం లేని ధియేటర్ లు అన్ని. వాటికి అంత ధర పెట్టడం భావ్యమా ? సినిమా బాగుంది కాబట్టి ముక్కు పిండి వసూలు చెయ్యడం ధర్మమా ? మీరు రోజూ లేక అన్ని సినిమాల కి రారు , అందువల్ల మీరు వచ్చే సినిమాకే మేము అన్ని సినిమాల డబ్బులు రాబట్టాలి అనుకోవడం ఎంత ధర్మం ? ప్రతి సినిమాకి వచ్చే సినిమా ప్రేక్షకుడు ఇలాంటి ధరలు చూస్తే గుండె గుభేలు మానదా ?

ఇలా చిత్రానికి చిత్రానికి ధరలు దేనికి పెంచుతున్నారు అంటే , అందరు చెప్పేది ఒకటే అక్కడ ధరలు పెంచారు అందుకని మీ మిద రుద్దుతున్నాము అని.. అక్కడ వీళ్లు పోటి పడి ధరలు పెంచి మన నెత్తిమీద రుద్దడం ఏంటో నాకు ఇప్పటి కి అర్ధం కాని బేతాళ ప్రశ్న.

ఐ లవ్ యు మాన్

మార్చ్ లో వచ్చిన I love you man అప్పుడు చూడటం కుదరలేదు. ఇప్పుడు DVD వచ్చింది కదా అని తెచ్చామొన్న. Paul Rudd తో పాటు Jason Segel కలిసి చేసిన హాస్య చిత్రం కింద చెప్పవచ్చు సినిమాని. గత ఏడాది Paul Rudd చేసిన రోల్ మోడల్స్ చిత్రం కన్నా ఇది మంచి చిత్రం.. అంటే కాకుండా ఒక రకంగా Paul Rudd కి లీడ్ హీరో గాసోలో చిత్రం గా చెప్పుకొనవచ్చు . మాములుగా మనం ఎక్కువ chick flicks చూస్తాము. ఇది ఒక రకంగా guys flick గా చెప్పుకొనవచ్చు.

Paul Rudd అడ స్నేహితులు తప్ప చెప్పుకోదగ్గ మగ స్నేహితులు ఎవరు లేరు. పాత గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో విడిపోయిన Paul కిపరిచయం అవుతుంది. అ పరిచయం, ప్రేమకి అది పెళ్లి కి ఎనిమిది నెలలలో జరిగిపోతుంది. పెళ్లిఅనుకోగానే పెళ్లి రోజున best man ఎవరు అన్న ప్రశ్న హథాత్తుగా వస్తుంది. అప్పుడు తనకి ఎవరు సన్నిహితులు లేరుఅన్న సంగతి స్ఫురిస్తుంది. దాంతో స్నేహితులకోసం వేట మొదలు పెడతాడు. ఆయనకి సహాయం కోసం gay తమ్ముడు, తల్లి సహాయానికి దిగుతారు. అనుకోకుండా ఒక రోజు Jason Segal పరిచయం అవుతాడు. అక్కడి నుంచి ఇద్దరి మద్జ్యజరిగే సన్నివేశాలు కథ ని ముందుకు తీసుకు వెళ్తాయి.

కథ కి బలం ఒక రకం గా Paul rudd అమాయకమైన మొహం. తోడుగా jason segal ఎలాగు ఉన్నారు.

చిత్రానువాదం, దర్శకత్వం వహించిన John Hamburg మరియు Larry లెవిన్ లకి Seinfeld experiance బాగాపనికి వచ్చింది. సీన్ తర్వాత సీన్ చకా చకా కదిలి పోతాయి. pop corn movie.. Rashida jones

నలుసంత నమ్మకం ...

ఇది దీపశిఖ అన్న కథా సంపుటం లో ఒక కథ పేరు. కథా సంపుటం రాసింది ఇల్లేరమ్మ గా ప్రఖ్యాతి పొందిన సోమరాజు సుశీల గారు. ఇల్లేరమ్మ కథలు ఆంధ్రజ్యోతి వారపత్రికలో వస్తున్నపుడు ఆవిడతో అప్పుడప్పుడు మాట్లాడే వాడిని నామిని గారి పుణ్యమా అని. నామిని గారు ఆంధ్రజ్యోతి వదిలి వెళ్లి పోయాక .. నేను రక రకాల ఊర్లు తిరుగుతూ ఉండటం వల్ల ఆవిడ ఫోన్ నెంబర్ మాములుగానే ఎక్కడో పారేసాను . దాంతో ఆవిడతో టచ్ లో ఉండటం కుదరలేదు.

హఠాత్తుగా ఆవిడ TANA కనపడే సరికి నాకు ఎం మాట్లాడాలో కూడా అర్థం కాలేదు. మా పరిచయం గురించి చెప్పాలన్న ఆలోచన కూడా రాలేదు . ఒక నమస్కారం పెట్టి ఒక నవ్వు నవ్వి పక్కకి వెళ్లి పోయాను. అదే కాకా ఆవిడ పెద్దావిడ అవడం వల్ల కూడా అనుకుంటా (అంటే కథా చదివి వేరే విధం గా ఊహించుకోడం మన తప్పు అనుకోండి ).

అక్కడ నవీన్ గారు నాకు దీపశిఖ కథా సంపుటం ఇచ్చారు తర్వాత ... కాకతాలియంగా మురళి గారు అదే రోజు ఆ పుస్తకం మీద సమీక్ష రాసారు; చదువుదాం చదువుదాం అని వాయిదా వేస్తూ నా తిరిగుళ్లు తిరుగుతూ గడిపేసా ఇన్ని రోజులు. మొన్న ఒక రోజు ఒంటరిగా వాకింగ్ కి వెళ్తూ పుస్తకం చదవడం మొదలు పెట్టాను. దూరం తెలేకుండా అలా తరిగి పోయింది.

నలుసంత నమ్మకం చదివాక నాకు ఎందుకో తెలిదు కాని మనం చేసే మంచి పనులకి దేవుడు తప్పకుండా పద్దు రాస్తాడు ఏమో అని పించింది. నాకు నిజం చెప్పాలి అంటే ముక్కు మొహం తెలీని స్నేహితులు చాలా మంది ఉన్నారు . కానీ తెలిసిన స్నిహితులకన్న ఆ తెలీని స్నేహితులు కొందరు చాలా మంచి వాళ్ళు గా కనపడ్డారు.. కొంతమంది మాములే మనని వాడుకుని వదిలేసే వాళ్ళు... కాని అది సహజం.. మన చేతి వెళ్ళు ఒకేలాగా ఎలా లేవు మనుషులు కూడా అంతే అని సరి పుచ్చుకోవాలి ఏమో. ఇలాంటి కథలు చదివినప్పుడు ఎందుకో లోకం లో ఇంకా నమ్మకం అన్నది ఉంది ఎప్పటికన్నా మనం ఒకళ్ళని చూస్తె దేవుడు మనని చల్లగా చూస్తాడు అని బలం గా అనిపించింది...

మిగిలిన కథలు బాగా లేవు అని కాదు.. కానీ ఒక పాజిటివ్ attitude ని కలిగించింది ఈ కథ. నాకు నలుసంత నమ్మకాన్ని కలిగించిన కథ .

ఆర్ట్ ఫెస్టివల్

Ann Arbor లో ఆర్ట్ ఫెస్టివల్ కి ఉమా తో కలిసి వెళ్ళాను. ఉమా మహేశ్వర రావు గారికి ఇదే మొదటి సారి అమెరికా రావడం. Pittsburgh లో ప్రతి సంవత్సరం ఆర్ట్ ఫెస్టివల్ జరుగుతుంది అందువల్ల నాకు పెద్ద ఇదిగా అనిపించలా ముందర. నేను మేము దిగిన చోట ఉన్న మూడు వీధులు మాత్రం ఉన్నాయ్ అనుకున్నా. మా ఊర్లో అంతే ఉంటుంది మరి. అక్కడే తిరుగుతా ఒక గంట పైగా గడిపేసాం. అప్పుడే మాతో వచ్చిన కొత్తపాళీ గారు కాల్ చేసి ఎక్కడ ఉన్నారు అని అడిగారు .ఇక్కడే మీరు వదిలిన చోటే ఉన్నాం (గొంగళి పురుగులాగా ) అని చెప్పాను. అయ్యో అది మొత్తం ఆర్ట్ ఎక్సిబిషన్ కాదు .. అది కొత్తగా వచ్చిన extension మాత్రమే మీరు ఇంకా మెయిన్ స్ట్రీట్ కి రాలా అని అన్నారు .. ఇంకా అక్కడ నుంచి మెయిన్ స్ట్రీట్ కి వెళ్ళాం.

అక్కడ ఎటు చూసినా జనసంద్రం 450 దుకాణాలు దాక ఉన్నాయి . ఎంత నడిచినా తరగని దుకాణాలు.. రక రకాల దుకాణాలు ఆర్ట్ అనే కాదు అన్ని రకాల దుకాణాలు ఉన్నాయి. ఒక పక్క మార్స్ లో స్పేస్ రిజర్వు చేసుకో అని.. ఇంకో పక్క అల్లానో జీసస్ ఓ లేక రాముడో మిమ్మల్ని కాపాడుతారు అన్న దుకాణం. దాని పక్కనే marx పక్కనే ఒబామా పరస్పర విరుద్ద భావాల కలబోత. రోడ్ పక్క సంగీతం వాయించే చిన్న కళాకారులూ ... లేజీ గా కుర్చుని దినపత్రిక చదువుకునే పెద్దాయన.. వయోభారం మీద పడ్డా అది మనసుకు సంబందించినది కాదు అనేలా తిరిగే పెద్దవాళ్ళు.

రోడ్ పక్కన ఉన్న ఫుట్ పాత్ ని ఆక్రమించి అమ్మే ఫుడ్. ఇక్కడ కొన్ని ఆర్ట్ వి ఫొటోస్ తియ్యడానికి కొంతమంది ఒప్పుకోరు.. కారణం మరేం కాదు వారి కష్టాన్ని మనం ఇంకో రకం గా వాడుకుంటాం ఏమో అన్న ఉద్దేశం మాత్రమే. ఒకో సరి వాళ్ళు వేసినవి ఫొటోస్ తీసి అలాగే నకలు వేసిన సందర్బాలు ఉన్నాయ్ మరి.. వాళ్ళ జాగర్త వాళ్ళది. అందువల్ల మనం ఫోటో తియ్యాలి అనుకుంటే ముందుగ వాళ్ళని అడగటం, ఎప్పుడూ మంచిది.; మేము వెళ్ళినప్పుడు వాతావరణం కూడా బాగుండటం వల్ల ఎక్కువ శ్రమ అనిపించలేదు.

భిన్నత్వం లో ఏకత్వం అంతే ఒక రకం గా ఇదే అన్న భావన కలించింది ఈ ఆర్ట్ ఫెస్టివల్

ఆర్ట్ ఫెస్టివల్ ఫొటోస్ కి ఇక్కడ క్లిక్ చెయ్యండి

బినాకా బొమ్మలు ...

ఇప్పుడంటే సిబాకా టూత్ పేస్టు కాని మా చిన్నపుడు దాన్నే బినాకా టూత్ పేస్టు అనే వాళ్ళు. పది పైసలకి ఎర్ర పళ్ళ పొడి వచ్చేది ... మా నాయనమ్మ అది చాల ఇష్టం లెండి .. హైదరాబాద్ నుంచి దాన్నే కొనుకుని వెళ్ళేవాళ్ళం ఊరికి వెళ్ళినప్పుడు. ఇప్పుడు ఇది ఎందుకు గుర్తుకు వచ్చింది అంటే .. మొన్న ఒక స్నేహితుడి ఇంటికి వెళ్ళాం. అక్కడ వాళ్ళ అమ్మాయి చిన్న చిన్న జంతువు బొమ్మలతో ఆడుకుంటోంది ... అవి చూడగానే ఒక్క సారి నాకు బినాకా బొమ్మలు గుర్తుకు వచ్చాయి మరి .

అప్పట్లో బినాకా టూత్ పేస్టు తో పాటు ఒక చిన్న జంతువు బొమ్మ ఆ పేస్టు ఉన్న డబ్బాలో నే పెట్టి వచ్చేది. అది అక్కడే డబ్బా తీసి చూసుకునే వాళ్ళం (కొట్టు దాటినతరువాత అయితే మళ్లా దుకాణం వాడు ఒప్పుకొడు కదా. ) రకరకాల బొమ్మలు ఉండేవి అందువల్ల అవి సేకరించడం ఒక హాబీ గా వుండేది.

అదే బినాకా పళ్ళపొడి డబ్బాతో ఇచ్చేవాడు కాదు అందువల్ల తప్పనిసరిగా పేస్టు యే కొనవలసి వచ్చేది. మా ఇంట్లో మా నాన్నగారే బినాకా పేస్టు వాడె వారు. మిగిలన వాళ్ళు కాల్గేట్ వాడేవాళ్ళం . మాకు నెల వచ్చే పేస్టు ఆయనకి రెండు మూడు నెలలు వచ్చేది. అందువల్ల ఎవరు చూడకుండా అయన పేస్టు కొంచం కొంచం ఎవరు చూడకుండా కాలి చేసే వాడిని. అలా రకరకాల బొమ్మలు సేకరించి ఇంటి హాల్ లో షో కేసు లో పెట్టె వాళ్ళం. దసరా పండగ అప్పుడు వాటిని అక్క వాళ్ళు ఉపయోగించాలి అంటే మనకి లంచం ఇవ్వాలి మరి .

బినాకా అనగానే అందరికి అమీన్ సయ్యని గుర్తు రాక మానడు. బినాకా గీతమాల గుర్తు రాకా మానదు. రేడియో శ్రీలంక నుంచి ప్రతి వారం వచ్చే బినాకా గీతమాల ఎవరు మర్చి పోగలరు. నలభై రెండు ఏళ్ళు ఏకదాటిగా అన్ని తరాల వాళ్ళని అలరించన గొప్పతనం అమీన్ సయ్యనిది. అది వచ్చే సమయానికి అన్న అక్క అందరు గొడవలు మాని రేడియో ని ముందుగ ట్యూన్ చేసి పెట్టేవాళ్ళు. అది హైదరాబాద్ కానీ ఆదిలాబాదు కానీ... ఆ టైం కి టీవీ ఉన్న సరే రేడియో కే అతుక్కు పోయేవాళ్ళు .

బినాకా కంపనీ సిబాకా కంపెనీ గా మారాక కూడా కొన్ని రోజులు దాన్ని అయన కొనసాగించారు. కానీ సిబాకా వాళ్ళు మాత్రం బొమ్మలు మానేసారు. దాంతో ఆ టూత్ పేస్టు మిద మనకి ఉన్న ఆసక్తి కూడా పోయింది. బొమ్మలు మాత్రం మిగిలాయి మా షో కేసు లో మేము పెద్ద అయిన అవి పెద్ద వి కావు కదా మరి..

కలవరమాయే మదిలో ...

సినిమా రామన్ కొంటా అన్నపుడే అవసరమా అని అడిగా.. చిన్న సినిమా కదా ఫరవాలేదు అని అని అన్నారు.. కమల్ కామరాజు ఏమో కథ చాల బాగుంది అని అన్నాడు ...నాకు నిజానికి సతీష్ మిద గొప్ప నమ్మకం కానీ అంచనాలు కాని ఎక్కువ లేవు. పాటలు విన్నాక బాగున్నై అని పించింది. చిత్ర గారికి ఎన్ని సంవత్సరాలు అయినా ఎందుకు తిరుగులేదో మళ్ళా ఒక సరి అర్ధం అయ్యింది. మూడు పాటలు బాగా నచ్చి నా సెల్ ఫోన్ లో కి ఎక్కించా.

కమల్ కి కాల్ చేసి పాటలు బాగున్నై అని చెప్పాను. సినిమా ప్రమోషన్ విషయం లో చాలా బిజీ గా ఉన్నా అని చెప్పారు కమల్.

సినిమా రిలీజ్ కి ముందరే మన పత్రికల స్నేహితులకి వేసారు. చూసిన వాళ్ళు శంకరాభరణం , సాగరసంగమం , స్వర్ణకమలం లాంటి విశ్వనాధ్ గారి చిత్రాలు అన్ని కలగలిపి సినిమా తీసారు అని చెప్పారు. మనకి ఎవరు చెప్పిన సినిమా చూడకుండా ఉండటం అన్నది లేదు కదా.. మనం తప్పక చూడాల్సిందే కదా.... ఒక రోజు తీరికగా చూడటం మొదలు పెట్టాను.

సినిమా లో కొత్తదనం అన్నది మచ్చుకి కనపడలా. స్వాతి తన తండ్రి సంగతి తెలిసి బయటకి వచ్చి ఏడ్చే సన్నివేశం బాగా చేసింది .. దాని తర్వాత కమల్ తో ఉన్న సన్నివేశం లో ఇద్దరికీ నటించడం రాలేదు. ఒకరకంగా ఓవర్ ఆక్షన్. కమల్ తేలిపోయాడు.

క్లబ్ లో పాటలు పాడటం అంటె వచ్చే అప్పటికి ఆలస్యం అవడం సహజం. కాని తల్లి వాటి మిద ఎక్కడ శ్రద్ద పెట్టినట్టు కనపడదు. మరి అమ్మాయిలు అంత ఆలస్యం గా (అంటె అబ్బాయిలు తిరగొచ్చు అని కాదు ). వస్తే తల్లి ఎక్కడ ప్రశించినట్టు కనపడదు మరి.

స్వాతి జుట్టు ఒకో సన్నివేశం లో ఒకో రకమైన పొడవు.. ఎక్కడా సరిగ్గా ఉన్నట్టు లేదు. ఇంకా సంగీతం నేర్చుకోడానికి పనిపిల్ల లాగా చేరడం ఏంటో జాతీయ బహుమతి గ్రహిత సతీష్ గారికే ఎరుక. పవిత్ర (కమల్ తల్లి పాత్ర ) దండగ పాత్ర. ఢిల్లీ రాజేశ్వరి కి చెయ్యడానికి ఏమి లేదు. కమల్ కి కూడా అంతే అనుకోండి .. ఒకరకంగా చెప్పాలి అంతే కమల్ పాత్ర మగ నాయకి (male heroine) గా చెప్పుకొనవచ్చు. ఒక్కప్పుడు విజయశాంతి సినిమాల్లో వినోద్ కుమార్ లాగా అన్నమాట. భరణి గారి పాత్ర శరత్ బాబు సాగరసంగమం లో పాత్రకి నకలు. చాలా సన్నివేశాలు విశ్వనాథ్ గారి చిత్రాలలో సన్నివేశాలకి నకళ్ళు. ఓపిక ఉంటె పని పాటా లేకపోతె సమయాన్ని గడపటం ఎలాగో తేలిక పొతే చూడండి లేక పొతే నష్టం ఎం లేదు.

సినిమా మాత్రం నిజంగా కలవరమే నిర్మాతకి .. డబ్బులు రావు కదా మరి .. పాపం..