ప్రేక్షకుల పై కత్తి కట్టిన కళ్యాణ్ రాం

అతనొక్కడే , హరే రాం విజయవంతం అయ్యాక కళ్యాణ్ రాం జయీభవ అని ఒక డకోటా సినిమా తీసాడు.. అది గల్ల పెట్టి దగ్గర గల్లంతయ్యింది. దాని తరవాత వరసగా పరాజయాలే సోపానాలుగా ఉన్న మల్లికార్జున్ తో కత్తి అని సినిమా మొదలు పెట్టాడు. మూడు పరాజయాలు కదా ఈ సారి అన్నా ఈ దర్శకుడు ఏదన్నా కొంచం కొత్తగా ప్రయత్నిస్తాడు ఏమో అని చూద్దాం అనుకున్నామో... మన మంగలి కత్తి తో మన గొంతు కోసుకున్నట్టే.

సినిమా పరమ పాత చింతకాయ పచ్చడి (అఫ్ కోర్సు అది ఆరోగ్యానికి మంచిది .. కాని ఈ సినిమా కాదు ). ఈ సినిమా హీరోలకి అందరికి ఒక జాడ్యం ఉంది. అన్న సెంటిమెంట్ , తమ్ముడి సెంటిమెంట్, చెల్లి సెంటిమెంట్ ఉన్న సినిమాలు గల్ల పెట్టెలను బద్దలు చేస్తాయని. ఇప్పటికే తమ్ముడి సెంటిమెంట్ మిద కళ్యాణ్ రాం సినిమా చేసేసాడు ...ఇంకా వరసలో మిగిలింది చెల్లి... తన సీనియర్ లు అయిన వాళ్ళు, తనతో పాటు సినిమాలు చేసే వాళ్ళు అందరు చెల్లి సెంటిమెంట్ మిద ఇప్పటికే చేసేసి ఉండటం వల్ల, తను వెనకపదిపోయాను ఏమో అన్న ఫీల్ తో ఈ సినిమా చేసాడు అనుకుంటా ...

ఈ సెంటిమెంట్ ఒక రాజశేఖర్ కి మాత్రం వర్కౌట్ అయ్యింది. గోరింటాకు సినిమా హిట్ అయింది. కాని మిగిలిన వాళ్ళకి కాలేదు . గోపి చంద్ కి లక్ష్యం తరవాత వచ్చిన శౌర్యం సుమారుగా ఆడింది. అది చెల్లి సెంటిమెంట్ సినిమా., కాని తారక్ కి రాఖి ఫ్లాప్ , పవన్ కి అన్నవరం ఫ్లాప్ , మహేష్ కి అర్జున్ ఫ్లాప్. ఇవి అన్ని చూసి కూడా మనకి వర్క్ అవుట్ అవుతుంది అని అదే పాత పద్దతిలో తియ్యడం ఒక పెద్ద బ్లండర్.

కథ లో మనకి కావాల్సిన కామెడి మనం ఏరుకోవచ్చు. వేణుమాధవ్, బ్రాహ్మి లాంటి వాళ్ళు ఉన్నా కాని కామెడికి కరువు సినిమాలో. కళ్యాణ్ మొహం లో నటన శూన్యం. చూడటానికి మాన్లీ గా ఉన్నాడు. డాన్సులు బాగా కష్టపడ్డాడు. నటన మాత్రం దరికి చేరనివ్వలేదు. సనాఖాన్ కొన్ని వైపుల నుంచి చూడటానికి బాగుంది. నటన లో కళ్యాణ్ రామ్ కి పోటి (మొహం లో ఒక భావం కనపడితే ఒట్టు). సినిమాలో ఇంకో ముఖ్య పాత్ర కిక్ శ్యాం ది. హీరో హీరోయిన్ లు ఇద్దరు దొందు దొందే లాగ నటించనప్పుడుఐ నేను మాత్రం తక్కువ తిన్నానా అని అయన సినిమా మొత్తం ఒకే మొహం తో లాగించేసాడు. ఆహుతి ప్రసాద్ అండ్ కో , చంద్ర మోహన్ అండ్ కో సినిమాలో ముప్పాతిక బాగం కనపడరు.

మణిశర్మ ఇంక సినిమాలు మానెయ్యడం మంచిది. సింహ పాట కి కాపి కొట్టేసారు. (సింహ మంచి చిన్నోడే వేట కొచ్చాడే .... దొర దొర దొర దండాలు ).ఇంకో పాట క్కోక్కో రకో పాట హ్యాపీ హ్యాపీ గా లో పుట్టుకు జరా జరా డుబ్బుకు మే పాటకు మక్కి మక్కి. (హ్యాపీ హ్యాపీ గా కి కూడా ఆయనే సంగీతం ). మిగిలిన పాటలు కూడా పాత పాట లే తిప్పి తిప్పి దేవిశ్రీ లాగా వాడారు. నేపధ్య సంగీతం ఒక దారుణమైన శిక్ష . సినిమాలో బాగుంది కమెరా పనితనం. నిర్మాణ విలువలు బాగున్నై. ఈ కత్తి కి దూరం గా ఉండటం చాల మంచింది ..

పొగమంచు .....

మేము ఉండేది ఎనిమిదో అంతస్తులో, ఎక్కువగా హాల్ లో నే పడుకుంటాం, పొద్దున్నే లేచే అప్పటికి రోజు ఆకాశం రోజుకో రకం గా కనపడుతుంది ... ఈ రోజు లేచే అప్పటికి ఆకాశం అంతా ఎర్రగా ... కింద అంతా సముద్రం లా మంచు పొగ .. మధ్య మధ్య లో కానీ కనపడకుండా చెట్లు .... అందులో కొన్ని ఆకులు లేకుండా , కొన్ని రంగు రంగు ల ఆకులతో భలే అందంగా కనపడింది. అలా చూస్తూ ఉండగానే పొద్దునే వీధిన పడుతున్నందుకు సంధ్యా దేవి తిట్టినట్టు గా మొహం అంతా ఎర్రగా చేసుకుని రానా వొడ్డ అనుకుంటూ వస్తున్నా సూర్యుడు వచ్చేసాడు.

సరే ఇలా చూస్తూ ఉంటె సమయం సరిపోదు అనుకుని తయారయ్యి బస్సు కోసం కిందకి దిగితే మా ఇంటి ముందున్న పచ్చగడ్డి అంతా మంచు తో వెలిసి పోయినట్టు గా వుంది. ఇంకా నీరెండ పడకపోవడం వల్ల ఇంకా నీటిగా మారలేదు ఏమో అనిపించింది.

బస్సు లో ఎక్కాక .. బైటకి చూస్తె చెట్లు చీల్చుకు వచ్చే కిరణాలూ కిందకి తాకాలా వొద్దా అని అలోచిస్తున్నై. కింద పడ్డ రంగు రగుల ఆకులు మంచు రజను కాస్త కరిగి రంగు రంగులు గా మెరుస్తూ కనపడుతూ ఒక వింత అందాన్ని సంతరించుకుంది. దారి పొడువునా సాగుతున్న చెట్లు వాటితో దోబుచులడుతున్న సూర్య రశ్మి దట్టంగా ఉన్న పొగ మంచు ఎదురుగా దూరం గా వస్తున్న కార్ హెడ్ లైట్స్ ని చూస్తుంటే మొత్తం మూడు సూర్యులా అన్న సందేహం రాక మానదు. బస్సు కొంత దూరం వచ్చేసరికి పొగమంచు ఎక్కువ కావడం వల్ల , తన ప్రతాపం పనిచేయ్యేక పోవడం వల్ల తెల్ల మొహం వేసిన సూర్యుడు చంద్రుడులాగా కనపడ్డాడు .బస్సు వంతెన మిద నుంచి వెళ్తుంటే ... కింద ఉన్న నది కనపడకుండా తెరలు తెరలు గా పొగ మంచు... ఎదురుగా ఉన్న ఇంకో వంతెనని దాచేస్తూ . ఇంత అందాన్ని చూస్తూ ఫోన్ లో హెడ్ ఫోన్స్ తో తెలిమంచు కరిగింది తలుపు తీయనా ప్రభు అన్న పాట వింటుంటే హటాత్తు గా కూరగాయలు, గ్రీన్ కార్డ్ సోది కోసం మానని విసిగించే వాళ్ళని చూస్తుంటే ఏమి చేయ్యలనిపిస్తుందో మీరే చెప్పండి .

ఫోటో కర్టేసి : రవి కిరణ్ వేమూరి

కెమెరా కబుర్లు ....

నేను మొట్టమొదటి సారిగా కమెరా ముందర నిల్చుంది బాగా చిన్నప్పుడు ఉహ తెలీని వయసులో. చిన్నప్పుడు చాలా మంది లాగే తిరుపతి మొక్కు ఆలస్యం అవ్వడం వల్ల కొన్ని రోజులు పిలక కట్టే వాళ్ళు.. ఆ ఫోటో మొదటి ఫోటో.. దాంట్లో నన్ను మా నాన్న ఎత్తుకుని ఉంటారు రెండో పక్క మా పక్కింటి సత్యం అన్న ఉన్న ఫోటో ఇప్పటికి మా ఇంట్లో ( మా సత్యం అన్న ఇంట్లో కూడా) గోడకి వేలాడుతూ కనపడుతుంది. ఆ తరవాత ఫోటో మా పెద్దక్క పెళ్లి లో ... దాదాపుగా ప్రతి ఫోటో లో ఉన్నా ... అప్పట్లో కలర్ ఫోటో అంటే చాలా ఖరీదు. ఆటోమాటిక్ గా కలర్ ఉండేది కాదు. దాంతో ఫోటో స్టూడియో వాడు ఒక నెల రోజులు దాదాపుగా తిప్పి కాని మన ఫోటోలు మనకి ఇచ్చేవాడు కాదు.ఆ తరవాత ప్రతి ఏడు బళ్ళో తీసే ఫోటోలు, మన నాటకాల ఫోటోలు ఏవో అన్ని ఒక డబ్బాలో ఉండేవి. కామెర అంటే సరదా ఉన్న కాని మనకి దాని అందుబాటులో లేకపోవడం వల్ల దాని మిద వ్యామోహాన్ని తొక్కి వెయ్యవలసి వచ్చింది.

నేను ఇంటర్లో ఉన్నప్పుడు బావగారు దుబాయ్ వెళ్లి పోయారు. అయన ఒక సారి సెలవలకి వచ్చినప్పుడు కెమేరా తెచ్చారు. (నాకు కాదులెండి ). ఇంకా చూసుకోండి.. మా వాళ్ళ ఇళ్ళల్లో ఎవరికీ ఎం పండగ ఉన్నా సరే మనం దాన్ని పట్టుకుని తాయారు అయ్యేవాళ్ళం. ఏప్రిల్ ఒకటి విడుదల దివాకరం లాగ అన్ని తిసేవాడిని. మళ్ళా అది కదిగించే దాగా వాళ్ళని నిద్రపోనించే వాడిని కాదు. నా బాద పడలేక (లేక వల్ల కెమేరా ఎక్కడ చెదగోదతానో అనో కాని మా అక్క సిఫార్సు వల్ల ఇంకోసారి వచ్చే అప్పుడు మా బావగారు నాకోసం యాషికా కెమెరా పక్టి కొనుకోచ్చారు . దాన్ని ఇంకా చూసుకోండి కోతికి కొబ్బరికాయ లాగ ఎడా పెదా నాలుగేళ్ళు వాడేసా ( పోకట్ మనీ సగం దానికే పోయేది). నాలుగేళ్ళ తరవాత ఫ్రెండ్ పెళ్ళికి అంతర్వేది పాలెం వెళ్లి అక్కడ ఎక్కడో మర్చిపోయి వచ్చా. ఆ దెబ్బకి ఇంకో రెండేళ్ళ వరకు కెమేరా కొనడం పడలేదు .

ఆ తరవాత ఇంకో యాషికా కొన్నాను. అది తెసుకునే అమెరికా వచ్చాను. అమెరికా తో నాతొ పాటు వచ్చినవి ఈ కెమెరా , ఇంకో ఫ్రెండ్ ఇచ్చిన వాక్ మాన్ (అది అమెరికా నుంచి వచ్చిందే ) దిగగానే నేను చూసిన న్యూ యార్క్ , ఫిలడెల్ఫియా అన్ని దీంతో తీసాను. ఆ తరవాత ఉద్యోగం లో జేరగానే వచ్చిన మొదటి జీతం తో నికోన్ కెమేరా కొన్నా.. యాషికా కెమేరా అలవాటు నికోన్ కి కొంచం కష్టమే (యషికా బరువు తక్కువ, నికోన్ బరువు ఎక్కువ ) కానీ తొందరలో బాగా అలవాటు అయ్యింది. ఇంకా కెమెరా తో బోలెడు ఫొటోస్ ఎద పెదా తెసాను. ఫొటోస్ తియ్యడం ఒక ఎత్తు అయితే వాటిని కడిగించి ఫొటోస్ తియ్యడం ఒక పని. ఇక్కడ గ్లోస్సి ఫొటోస్ తొందరగా డెవలప్ చేసేవారు కాని నేను మాట్ ఫినిష్ కావలి అనేవాడిని. దాంతో ఆలస్యం అయ్యేది (గ్లోస్సి ఫొటోస్ కాలం గడిచిన కొద్ది రంగు వెలిసే అవకాసం ఎక్కువ, మాట్ ఫినిష్ లో ఆ అవకాశం తక్కువ . ఇండియా వెళ్లి నప్పుడు మాత్రం ఆ డస్ట్ కి నా అజాగ్రత్త తోడూ కావడం తో లెన్స్ లో ఒక భాగం కొంచం పాడయింది. ఒక నట్టు ఊడిపోయింది. దాని బాగు చెయ్యడం కన్నా కొత్తది కొనడం ఇక్కడ చవుక కాబట్టి కొత్త లెన్స్ కొనుకున్నా.

పానాసోనిక్ లో కాంట్రాక్ కి పనిచేస్తున్నప్పుడు అప్పుడే కొత్తగా డిజిటల్ కమేరాలు . దాంట్లో పనిచేస్తుండటం వల్ల దాదాపుగా డెబ్బై శాతం తగ్గింపు ధరకి వచ్చింది. దాంతో దాదాపు గా ఒక పది కమేరాలు కొని స్నేహితులకి పంచిపెట్టాం. కాని అది బాగా చిన్న కమెరా .టూ మెగా పిక్షల్ కెమెరా అది అందువల్ల క్లారిటీ సరిగ్గా ఉండేది కాదు . ఆ కమెరా ఎక్కడ ఉందొ కూడా గుర్తు లేదు ఇప్పుడు. నా యాషికా కెమెరా తో పాటు అది కూడా ఇచ్చేసి ఉంటానా మా మామేనల్లుడికి ?? ఏమో...

తరవాత ఒక ఒకసారి తానా సభలకి వెళ్ళాను. అక్కడ కి వెళ్ళే ముందర డిజిటల్ కెమెరా కొనాల్సిందే అని నికోన్ డి ఇంకో డి సెవెంటీ ఎస్ కొన్నా అప్పుడే మార్కెట్ లో కి వచ్చింది అది. దాంతో పాటులెన్స్ ఇంకా బోలెడు కొన్నా.. ఆ కెమెరా బాగా జాగర్త గా నే చూసుకున్నా ... అది తిరగని స్థలం లేదు నాతొ పాటే తోకలాగా ఒకే ఒక సరి మాత్రం ఇంట్లో మర్చిపోయే వెళ్ళా... మధ్యలో ఇండియా వెళ్ళిపోతూ ఇంకో స్నేహితుడు తన నికోన్ ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు.. దాంతో ఇంట్లో ఉన్న నికోన్ ల సంఖ్యా మూడు కి చేరింది. అన్ని ఎస్ ఎల్ ఆర్ కేమెరాలే . (ఎవరన్న చిన్న కెమెరా ఇస్తే మనకి చేతికి అనేది కాదు ఈ భారి కెమెరాలు వాడటం valla ) అలాంటి ఇబ్బంది ఒకసారి బాలయ్య గారి దగ్గర వచ్చింది . తానా లో ఒకసారి వాళ్ళ ఫ్యామిలి ఫోటో తియ్యమని అయన తన చిన్న కెమెరా ఇస్తే మనకి అది ఎలా పనిచేస్తుందో తేలిక తికమక పడి అది ఆయనకి తిరిగి ఇచ్చి నా కెమెరా తో తీసి ఆయనకి ... మెయిల్ చేసాను.

గత ఏడాదిగా కొత్త కామేరా కొనడం కోసం ఆలోచన... ఎక్కడా.. కుదిర్తేనా ఇంట్లో మూడు కెమెరాలు ఉన్నాయ్..ముందర ఒకటి అన్నా అమ్మెయి అని గోల... సరే అని చివరకి ఒక స్నేహితుడికి నా డిజిటల్ ఎస్ ఎల్ ఆర్ అమ్మేసా నిన్నే .... కొత్తది కొనాలి.. ఇంకా మార్కెట్ లో కి రాలేదు... ఈ సారి నికోన్ డి సెవెన్ తౌసండ్ కొందాం అనుకుంటున్నా ..