త్రీ ఇడియట్స్

గత ఏడాది ఒక స్నేహితుడితో మాట్లాడుతున్నప్పుడు చేతన్ భగత్ పేరు వచ్చింది. అప్పిటికి నేను Five point someone పుస్తకం చదవలేదు. పేరు గుర్తు పెట్టుకుని, తర్వాత పుస్తకాల దుకాణం కి వెళ్ళినప్పుడు కొనుక్కుని వచ్చి చదివా. పుస్తకం బాగుంది. దాని అమీర్ ఖాన్ తో తీస్తున్నారు అని తెలిసినప్పుడు కుతూహలం పెరిగింది. పుస్తకం కన్నా సినిమా ఇంకా బాగుంది. పుస్తకం కొంత నెమ్మదిగా వెళ్లినట్టు అనిపిస్తుంది. సినిమా అలాకాదు. చూసినంత సేపు నవ్వుకోవడమే. ఇది నిజానికి సిద్దార్థ కూడా చెయ్యాల్సిన సినిమా. పారితోషకం ఒక కారణం అయితే, తన పాత్ర కి ఎక్కువ ప్రాధాన్యత లేదన్న ఇంకో కారణం తో సిద్దార్థ చెయ్యలేదు అని ఒక వార్త.

సినిమా కథ గురించి ఎక్కువ చెప్పను. ముగ్గురు స్నేహితులు, వాళ్ళ కాలేజి జీవితం, వాళ్ళ తల్లి తండ్రులు వాళ్ళ పైన పెట్టుకునే ఆశలు, వీళ్ళ మిద ఉండే ఒత్తిడి ఇలా చాలా చర్చిస్తారు కథలో. చదువును ఉద్యోగం కోసం కాకా చదువుకోవాలన్న ఇష్టం తో చేస్తే అది బాగుంటుంది. అలా కాక ఇష్టం లేని చేడువు వుద్యోగం కోసం చేసే చదువు తో కష్టం అని చెపుతారు సినిమాలో.

సినిమాలో కావలసినంత హాస్యం ఉంది. అది చతుర్ కావచ్చు, లేదా మిల్లిమీటర్ కావొచ్చు. సినిమా దాదాపు రెండున్నర గంటలు పైగా ఉన్నా, ప్రతి దృశ్యం నవ్వులు రువ్వుస్తూ నే ఉంటుంది. శర్మన్ ఆసుపత్రి లో ఉన్నప్పుడు కూడా, మీ అక్కకి పెళ్లి, మనవాడే అంటే , అబద్దాలు అపరా బాబు అంటాడు , శర్మన్ , బతికిపోయవో పో అంటాడు మాధవన్ తో అమీర్. ఒకటి అని ఎం ఉంది, ప్రతి దృశ్యం నవ్వే. ఆగష్టు లో షూటింగ్ మొదలు పెట్టి, మొత్తం మన దేశం లో తీసి, డిసెంబర్ కల్లా విడుదల చేసారు అంటే స్క్రిప్ట్ ఎంత పకడ్బందిగా రాసుకున్నారో చూసి నేర్చుకోవాలి. సినిమా మొత్తం బెంగుళూరు, ఢిల్లీ, సిమ్లా , లడఖ్ లో తీసారు.

సినిమా లో కథ, కాని దృశ్యాలు కొత్తవి అని చెప్పను. కాని మీరు చెల్లించే ప్రతి పైసా కి న్యాయం జరింగిది అని మాత్రం చెప్పగలను. నేను అయితే ఇంకో రెండు సార్లు చూడమన్నాచూస్తాను. సమీక్షలు చదివి సినిమా చూడటం మాత్రం మానకండి.