గణేష్
ఎవరికీ ఆపద వచ్చినా ఆదుకునే స్వభావం గణేష్ ది (రాం). గణేష్ స్నేహితుడు కి మేనత్త కూతురితో చిన్నపుడే సంబంధం నిశ్చయం అవుతుంది .కానీ ఆటను ఇంకో అమ్మాయి తో ప్రేమలో పడతాడు. ఆ పెళ్లి తప్పిపోవాలి అంటే ఆ మేనత్త కూతురికి ఒక ప్రేమికుడు ఉండాలి , ఆ అమ్మాయి ని ప్రేమలో దించి పెళ్లి తప్పించి, స్నేహిఉడికి ప్రేమించ అమ్మాయితో పెళ్లి చేసే కార్యక్రమం లో చాలా మాములుగా నాయకుడు నాయక ప్రేమలో పడటం , నాయకకి నిజం తెలిసి నాయకుడిని అసహ్యించుకోడం , నాయకుడు , నాయకకి తన ప్రేమ నిజం అని నిరూపించుకోడం వగైరా లతో స్తూలంగా కథ నడుస్తుంది.
అసహ్యించుకునే నాయకకి అయిదు నిమషాల్లో తన ప్రేమ ఎలా నిరుపించుకుంటాడు అన్నది కథనం గా చెప్పి నిర్మాతని ఒప్పించాడు ఏమో నా సందేహం.
సినిమా మొదటి సగం బాగానే ఉంది. రెండో సగం లో దారి తప్పాడు దర్శకుడు. ముందుగా తెలిసి పోయే కథ, సాగతీత ప్రేమ కథ, (రోహిణి హత్తంగడి ఉన్న దృశ్యాలు మనకి రావోయి చందమామ లో షావుకారు జానకి దృశ్యాలు కొంచం ఒకే రకంగా ఉన్నాయి , రావోయి చందమామ ఎం ఒరిజినల్ కాదు లెండి. అది ఇంకో ఆంగ్ల సినిమా కి నకలు ).
నాయకికి కి రెండో సగం మొత్తం ఏడవటం లేదా పాటల్లో గెంతడం తప్ప పనేం లేదు.
బ్రహ్మానందం పాత్రని సరిగ్గా ఉపయోగించుకోలేదు. ఆశిష్ విద్యార్థి పాత్ర సరిగ్గా సినిమాలో అతకలేదు. ఇలా చెప్పుకుంటే పొతే చాలా కాళీలు ఉండి సినిమా సరిగ్గా రాలేదు చివరకి. మొదటి సగం చూసి వచ్చేస్తే బాగానే ఉంటుంది మరి.
రాం పాటల్లో బాగానే చేసాడు. పిల్లలు బాగా చేసారు. కమెరా బాగుంది. సంగీతం ఏడ్చినట్టు ఉంది. పాటల్లో వెరైటీ అనుకున్నట్టు ఉన్నారు బొంగురు గొంతుతో పాడించారు. రెండో సగం లో రెండు పాటలు చివర్లో పిల్లలని కొట్టే సన్నివేసాలు తీసేస్తే కొంచం బెటర్ గా ఉండేది ఏమో సినిమా. సినిమా లో రెండో సగం లో కొంచం సేపు పిల్లలు కనపడరు, కొంచం సేపు విలన్ కనపడడు లాంటి వి చాలా రకాల తప్పులు ఉన్నాయ్.
గణేష్ : రాం, కాజల్ బ్రహ్మానందం , ఆశిష్ విద్యార్థి, కెమెరా : హరి అనుమోలు , సంగీతం : మికీ జే మేయర్.
దర్శకత్వం : శరవణన్
రెచ్చిపో ...
ప్రేక్షకుడు చచ్చిపో ... మన సినిమావాళ్ళకి ఒక తెగులు ఉంది. హీరో ఎంత ఎదవ అయితే అంత గొప్ప అని. చాలా సినిమాల్లో లాగే దీంట్లో కూడా నాయకుడు దొంగ. గొప్పవాళ్ళని దోచి పేదవాళ్ళకి దానం చేసే గొప్ప మనసు ఉన్నవాడు. ఇంకా అలాంటి దొంగ కోసమే నాయకి పుట్టి ఉంటుంది . నాయకి ఇంట్లో నాయకుడు అయిదు వందల కోట్లు నల్ల ధనం ఎత్తుకుపోతాడు. ఆ ధనం కోసం విలన్ నాయకిని దుబాయ్ ఎత్తుకుపోతాడు. నాయకుడు తప్ప ఎవరు రక్షించలేరు అన్న పోలీసు కమిషనర్ తొక్కలో సలహా విని హోం మినిస్టర్ కూతురిని రక్షించమని దొంగని అడగటం, దొంగ గారు దుబాయ్ వెళ్లి డాన్ ని తుక్కు తుక్కు గా బాది నాయకిని రక్షించడం మిగిలన కథ.
నితిన్ కండలు పెంచడం తప్ప బుర్రలో గుజ్జు పెంచే యోచన ఎక్కడ ఉన్నట్టు కనపడడు. ఎంత సేపు ఎన్ని డాన్సులు ఉన్నాయ్ , ఎన్ని పోరాటాలు ఉన్నాయ్ అని చూసుకోవడం తప్ప, కథ ఎంత కంగాళీ గా ఉందొ చూసుకోవడం లేదు. ఇది బాబు కి పదమూడో పల్టి బాక్స్ ఆఫీసు దగ్గర. గజని మొహమద్ ని మించి పోయే లాగ ఉన్నాడు. సినిమాలో హాస్య సన్నివేశాలు చూస్తున్నంత సేపూ మన పక్కన వాళ్ళు మనకి గిలిగింతలు పెట్టలిసిందే నవ్వడానికి.
మాములుగానే నితిన్ కి భాష సమస్య. బాబు కి ఈ భాష కూడా రాదు కాబట్టి , మన కర్మ అని సరిపెట్టుకోవాలి. నటన కూడా అంతంత మాత్రం. ఇలియానా కి అందంగా కనపడటం తప్ప చెయ్యడానికీ ఎం లేదు. పాపం అదే చేసింది . మిగిలిన పాత్రలు సో సో. సాంకేతికం గా కొద్ద సో సో ...
ఎక్కడ దొరకలేదు అని గాలించి గాలించి విలన్ ని పెట్టాం అని చెప్పారు. కానీ అక్కడ అంత సీన్ ఉన్నట్టు కనపడడు. విలన్ చుట్టూ ఎప్పుడు అర కోర బట్టలు వేసుకున్న అమ్మాయిలూ అలా కనపడతారు (మరీ పాత సినిమా లో లాగా ).
దర్శకుడు పరచూరి మురళి చెప్పడం ఇది అయన తీసిన చిత్రలలోకి అత్యంత ఉత్తమైన చిత్రం అని. ఈ లెక్కన ఇక ముందర మనం మురళి గారి సినిమాలకి దూరంగా ఉండటమా మంచిదేమొ...
రెచ్చిపో ...
నితిన్, ఇలియానా , దర్శకత్వం : పరచూరి మురళి
No comments:
Post a Comment