రాఖి

రాఖి అనగానే ముందర హైదరాబాద్ లో ఉండే హడావిడి గుర్తుకు రాక మానదు .

దాదాపు ఒక ఇరవై రోజుల నుంచి చిన్న చిన్న షాప్స్ లో పెట్టడం మొదలు పెడతారు . బాగా చిన్నప్పుడు అక్కలని తేసుకు వెళ్లి నాకు కావలిసిన వి చూపించే వాడిని. పాపం వాళ్ళు వాళ్ళ పాకెట్ మనీ అంతా వాటికే సరి పోయేది .. పోనీ నేను ఎమన్నా వాళ్ళకి బహుమతిగా ఇవ్వడానికి మనకి చాల చిన్న వయసు కాదా.. ఆ సమయం లో ఆంధ్ర లో ఉంటె మాత్రం అక్కడ ఈ హడావుడి ఎం కనపడేది కాదు. సందులో ఉండే అక్కలందరూ పాపం డబ్బులు ఇవ్వక పోయినా కట్టే వాళ్ళు.

మేము అక్కడ ఇల్లు మారాక , మా అక్కలకి పెళ్లి ళ్ళు అవ్వడం , నేను హాస్టల్ కి మారిపోవడం ఇలా రక రకాల కారణాల వల్ల తర్వాత తర్వాత రాఖీలు తగ్గిపోయ్యాయి .

అమెరికాలో దాదాపు ఒక నెల ముందరే షాప్ లో దర్శనం ఇచ్చే ఆ రాఖీలు చూడగానే బోలెడు మంది అక్కలు గుర్తుకు వచ్చారు. ఇంటర్ లో ఉన్నప్పుడు మిత్రుడి అక్క ప్రతి సంవత్సరం కట్టేది. ప్రతి సంవత్సరం వచ్చే రాఖీలు అన్ని ఒక డబ్బా లో పెట్టి వుంచేవాడిని. ( ఆ అలవాటు మా అక్క నేర్పింది. అవి పారేయ్య కూడదు అని చెప్పేది ). అమెరికా వచ్చే ముందర సామాను సర్దుతుంటే ఒక సరి ఆ డబ్బా కనపడింది .. ఒక్క సరి ఎన్ని జ్ఞాపకాలో చుట్టూ ముట్టాయి . ఎవరు ఎక్కడ ఉన్నారో కూడా తెలీని అక్కలు (మా ఇంట్లో వాళ్ళు కాదు లెండి ) ఎక్కడ ఉన్న బాగా ఉండాలని ఈ రాఖి రోజు మళ్ళా కోరుకుంటూ ...

ఓ తమ్ముడు